[Ицхакушка]

Ты шпурнула ружы ў снег


Ты шпурнула ружы ў снег
і
ўтаптала іх абцамі…

За ноч змёрзлася
падтаяўшы,
прыпячатала навек
пялёсткаў панылых зграю…

Натоўп тупа па тым ружах,
дзень і ноч,
і ноч і дзень,
раздрабнілі рыфмы ў прозу,
ва ўзорочье,
взбутетень…

Лёд стаў ал
і,
узвіўся ў неба,
Сплыў увесь сляпым дажджом…

Пахла смерцю
і
жалезам,
дзёгцем,
шэрай,
закаснелай жывадзёркай…

Да стар'ём.